نویز سفید اقتباسی از رمانی پست‌مدرن و تحسین‌برانگیز است و همه‌ی آنچه که در دنیای واقعی وجود دارد را به مسخره می‌گیرد. از نظر منتقدان، این رمان قصه‌ای با خصوصیاتی غیراقتباسی بود اما نوآ بامباک دست به ریسکی تکان‌دهنده زد و فارغ از نتیجه‌ی خوب یا بدش فیلمنامه را براساس رمان دان دلیلو نوشت. به‌همین دلیل فیلم قبل از هر چیز نمایشی از جسارت نوآ بامباک است، فیلمی که قدم بعدی یک فیلمساز ملودرام را می‌سازد و او را به مرحله‌ی دیگری پرتاب می‌کند. بامباک که پیش از این مخاطب او را با فیلم تحسین‌برانگیز داستان ازدواج می‌شناسد، در این فیلم نیز فضایی خانوادگی خلق می‌کند و با بکارگیری ایده‌هایی آخرالزمانی و نئونوآری داستان خودش را پیش می‌برد.
فیلم در سه فصل مرتبط بهم روایت می‌شود و تفکرات پست‌مدرن‌اش را با تلفیق ژانری به‌نمایش درمی‌آورد. نویز سفید هجوی بر زندگی عصر مدرن و مصرف‌گرایی است و ایده‌هایی جهان‌شمول دارد. این اثر با دیدی بدبینانه و تاریک به همه‌ی اتفاقات پیرامون زندگی از مسیحیت گرفته تا سینما نگاه می‌کند و به بحرانی وجودی به‌نام ترس از مرگ می‌رسد. نویز سفید اثری است که همه چیز داخل خود دارد و نشان می‌دهد که بامباک آماده‌ی رفتن به مرحله‌ی تازه‌ای از جهان فیلمسازی است.
